Misdaadnieuws

De misdaden van satanaanbiddende moordenaar Pazuzu Algarad worden onderzocht in 'The Devil You Know'

Hysterieën over duistere kliekjes van duivelaanbiddende slechteriken zijn in de hele Amerikaanse geschiedenis opgedoken, van de Salem-heksenprocessen van de jaren negentig tot de satanische paniek van de jaren tachtig. Terwijl de meeste van deze razernijen simpelweg een massa delirium blijken te zijn, heeft in Winston-Salem, North Carolina, een echte duivelaanbidder de daadwerkelijke duistere invloed uitgedreven.

Pazuzu Illah Algarad (geboren John Lawson) nam deel aan de moord op minstens twee mannen terwijl hij optrad als leider van een groep punkers en buitenstaanders, wat grote schade aanrichtte in de overigens enigszins evangelische stad. In de nieuwste docuserie over echte misdaad van Viceland, getiteld 'The Devil You Know', worden de sociaal-politieke mislukkingen die Algarad in staat stelden macht te verwerven onder een groep afgewezen mensen diepgaand onderzocht.

Dus wie was Pazuzu Algarad en waar geloofde hij in?



Algarad werd geboren als John Lawson op 12 augustus 1978 in San Francisco, Californië. De verhalen over zijn jeugd variëren sterk, afhankelijk van wie het verhaal vertelt, zoals opgemerkt door de regisseur en producer van 'The Devil You Know', Patricia Gillespie.

‘Er waren veel verschillende verhalen, grotendeels omdat hij het verhaal opnieuw uitvond voor mensen die hij later in zijn leven ontmoette’, vertelde Gillespie Crimeseries.lat . 'Hij vertelde de mensen dat hij uit Irak kwam, hij vertelde de mensen dat zijn vader een hogepriester was. Maar de mensen die hem als kind kenden, beschreven hem als een beetje vreemd, een beetje emotioneel. Dingen die kunnen wijzen op het begin van een psychische aandoening: het schaden van dieren, het consumeren van alcohol en drugs op zeer jonge leeftijd.'

Algarads moeder, Cynthia James, herinnert zich de dingen een beetje anders.

'Alle ouders hebben ruzie [met hun kinderen] en zijn het er niet mee eens', zei ze over Algarad in 'The Devil You Know.'

'Ja, John had wat mentale problemen, maar hij was geen slechterik,' vervolgde James, terwijl hij haar zoon op een gegeven moment omschreef als haar 'kleine krijger.'

'Ze diagnosticeerden hem als agorafobisch, schizofreen en psychotisch', zei James. 'Toen begon ik hulp voor hem te zoeken. Maar om door te gaan met de psychiaters enzovoort, kost veel geld. Je moet de goede dingen onthouden, en ik blokkeer alle slechte dingen. Hij was geenszins een engel, maar hij was ook geen slecht mens of een boeman of hoe de mensen hem ook noemden.'

Het is onduidelijk wanneer Algarad en James naar Salem-Winston verhuisden, maar de twee woonden in een huis aan de rand van de stad, waar een grote christelijke bevolking woont. Algarad nam uiteindelijk in 2002 de naam Pazuzu aan, volgens KPIX van San Francisco, Californië. De bijnaam was een eerbetoon aan een legendarische demonenkoning en de aartsvijand die vermoedelijk de fictieve Regan MacNeil bezat in de iconische horrorfilm 'The Exorcist'. Hij werd een beetje een excentriek lokaal karakter waar de buitenwijk bang voor was.

'Pazuzu had er alles aan gedaan om zichzelf eng te laten lijken voor de mensen in de stad', zegt Chad Nance, redacteur van de Camel City Dispatch die uitgebreid verslag deed van de Pazuzu-zaak, in 'The Devil You Know'.

'Hij probeerde mensen bang te maken. Hij beweerde dieren te offeren, hij beweerde het weer te kunnen beheersen, hij vijlde zijn tanden naar beneden... hij had tatoeages op zijn gezicht gedrukt. Hij werd Winston-Salems eigen Manson-achtige icoon van verdorvenheid,' legde hij uit.

Gillespie merkt op hoe Algarad zich voedde met het unieke conservatisme van Winston-Salem om zijn persoonlijkheid te creëren.

'Hij werd niet aangenomen,' zei Gillespie. 'Stap voor stap begon hij extremere dingen te doen, zoals het offeren van de dieren en het creëren van een mythos om hem heen. Het feit dat hij ervoor koos om elementen uit het luciferianisme en de islam – twee religies die ongelooflijk tegenstrijdig zijn – te combineren, laat zien dat hij precies reageerde op zijn christelijke gemeenschap van na 11 september. Dus hij blijft de lat hoger leggen, en de lat steeds hoger leggen.'

De groep van Algarad groeit

Toen de geestelijke gezondheid van Algarad verslechterde, begon de woonplaats die hij met zijn moeder deelde een gemengde groep lokale bewoners aan te trekken, door Gillespie beschreven als 'arbeidersklasse, werkende armen, [en] anderszins rechteloze mensen.' Sommigen van hen beschouwden zichzelf zelfs als volgelingen van Pazuzu Algarad.

'Hij had een verwrongen soort charisma, het is het soort charisma dat niet iedereen zal aanspreken. Maar bepaalde geesten zullen daardoor worden aangetrokken: de buitenbeentjes, de verschoppelingen, mensen die aan de rand leven of mensen die aan de rand wilden leven', herinnerde Algarads voormalige vriend Nate Anderson zich in 'The Devil You Know'.

Degenen die het huis destijds bewoonden, herinneren zich het verblijf als wetteloos, chaotisch, vol seksuele promiscuïteit en volkomen smerig.

'We hebben gewoon wat rondgehangen en wat rondgehangen en wat niet, misschien hebben we zo nu en dan een klein beetje heroïne gebruikt. Gewoon heel veel drinken, onszelf en elkaar snijden, misschien het bloed van een vogel drinken of zo. Gewoon overal plezier hebben,' 'Krazy Dave' Adams, een andere vriend van Algarad, zei in 'The Devil You Know.'

'Mensen kwamen zijn huis bezoeken omdat ze wisten dat het vrij spel was. Er waren geen regels, er was niets waar je je aan moest houden. Je zou in zijn tapijt kunnen pissen, je zou een tv kapot kunnen slaan, je zou iemand op zijn hoofd kunnen slaan met een bierflesje, je zou een mes naar zijn muur kunnen gooien, het deed er gewoon niet toe,' vervolgde Adams.

De stadsmensen tolereerden, misschien uit angst, de afwijkende aanwezigheid van Algarad en zijn geïmproviseerde clan. Ondertussen begonnen geruchten onder zijn acolieten te circuleren dat er lichamen zouden worden begraven in de achtertuin van Algarad.

Bianca Heide vertelde de Huffington Post dat ze hem gedurende de maand dat hij bij Algarad woonde, had horen praten over moorden, naast zijdelingse vermeldingen van kannibalisme.

Paz vertelde het aan iedereen, zei Heath. Maar ik heb hem nooit geloofd. Ik weet zeker dat niemand anders hem geloofde. Hij lachte om de skeletresten toen hij vertelde waarom hij deed wat hij deed... Ik heb de skeletlichamen nooit gezien, ik dacht echt dat hij loog, nu weet ik niet zeker wat ik moet geloven.'

De moorden beginnen

Afgevaardigden hebben sindsdien gezegd dat ze geloven dat de eerste moord op Algarad enige tijd na 1 juni 2009 plaatsvond. volgens WXII12 van Winston-Salem. Ze geloven dat de verwijdering van het lijk op de locatie Winston-Salem werd bijgestaan ​​door Amber Burch en Krystal Matlock, twee bewoners van het huis die zich identificeerden als de verloofden van Algarad. Burch zou in oktober 2009 een tweede mannelijk slachtoffer hebben gedood, en Algarad zou hebben geholpen dit slachtoffer in dezelfde achtertuin te begraven.

In 2010 werd Algarad veroordeeld op beschuldiging van medeplichtigheid na de schietpartij van de 30-jarige Joseph Chandler, wiens lichaam op 7 juni van dat jaar door de politie bij een rivier werd ontdekt nadat zijn moeder hem als vermist had opgegeven. Algarad werd kort daarna voorwaardelijk vrijgelaten voor de misdaad. volgens gegevens van het North Carolina Department of Public Safety .

Algarad werd in 2010 ook veroordeeld wegens mishandeling van zijn moeder, maar James zette de vervolging nooit voort. Agenten beweerden dat Algarad zijn moeder had gewurgd in het huis waar ze allebei woonden totdat ze niet meer kon ademen. volgens het Winston-Salem Journal .

brianna beken

De politie had in feite minstens één plichtmatige huiszoeking in het huis van Algarad uitgevoerd, maar dat duurde vijf jaar voor agenten om de woning grondig genoeg te onderzoeken om de skeletresten van twee slachtoffers op te halen, Joshua Fredrick Wetzler, 37, en Tommy Dean Welch op 5 oktober 2014. Beiden waren vastbesloten te zijn gestorven nadat ze waren neergeschoten. volgens WFMY Nieuws 2 van Greensboro, Noord-Carolina. Er werden lijken van dieren gevonden in het pand, dat gevuld was met afval en satanische graffiti.

De omstandigheden waaronder Algarad elk van de mannen leerde kennen, blijven enigszins onduidelijk, hoewel James in 'The Devil You Know' zegt dat Wetzler een van de vele eigenzinnige zielen was die de weg naar hun huis vonden, op zoek naar kameraadschap.

'Voor zover ik wist waren het gewoon vrienden. Ze hielden ervan om muziek te zingen,' zei James. 'Hij had nergens een plek om te verblijven... Ze zetten zijn verwarming uit of zoiets en [hij vroeg of hij] op de bank kon slapen. Ik had er geen probleem mee. Ik vond het leuk dat John vrienden had.'

'Ik weet niet waar het vandaan kwam,' herinnerde James zich de moord op Wetzler. 'Ik denk echt dat hij gewoon niet wist wat hij deed... Hij was zichzelf niet. Waarschijnlijk gebruikte hij drugs of alcohol, of allebei.'

Algarad, Burch en Matlock werden allemaal gearresteerd en het huis werd veroordeeld nadat het volgens WXII12 ongeschikt werd geacht voor bewoning.

Toen het nieuws over de moorden in de lokale kranten verscheen, begon er een media-razernij rond de misdaden. Aangetrokken door een wellustig verhaal vol wulpsheid en geweld, zei Gillespie dat veel van de feiten van de misdaad in de eerste rapporten verloren waren gegaan of op sensatie waren gebaseerd.

'Ik denk dat wanneer je in welke vorm van journalistiek dan ook werkt, er een verlangen is om je adverteerders tevreden te stellen en mijn werk is niet vrijgesteld van die realiteit', zei Gillespie over de mediamaalstroom. 'Mensen hebben zich gerealiseerd dat seks en geweld verkopen, en daar werd in de media zo op aangedrongen dat veel feiten verborgen bleven. Er zijn zeker veel elementen van volwassen aard. [Sommige media] noemden het een 'sekscultus' – en het is alsof, nou ja... het was niet echt een sekscultus. Het waren een stel mensen die in een vies huis woonden. Het was een stel meisjes die min of meer zo werden misbruikt dat ze andere mensen misbruikten. Omdat ze met veel drugs in een vies huis werden achtergelaten, werden ze geslagen en bedreigd. Ik denk dat het gemakkelijker is om te zeggen: 'Oh kijk, de bruiden van Satan!' dan dat het wijst op systemische vrouwenhaat en een algemene minachting voor arme mensen.'

'We hebben die mensen laten verdwijnen,' vervolgde Gillespie. 'We vertellen deze verhalen over moord vaak met het tijdstip van overlijden, en de bloedspatten, en de wapenresten, maar we kijken zelden naar de granaatscherven van geweld die zich in de grotere gemeenschap nestelen en ik denk dat dat de moeite waard is om te bekijken.'

Werkelijke satanisten hebben in reactie op het schandaal geprobeerd afstand te nemen van de acties van Algarad, ondanks berichten waaruit bleek dat hij een volgeling van hun religie was.

‘Het is duidelijk dat mensen hem aan ons proberen vast te pinnen’, zegt Liz Bradley, een praktiserend satanist en lid van de Satanic Temple. Crimeseries.lat . 'Hij was duidelijk een verward persoon. Ik weet niet waarom iemand alles wat hij zegt super serieus zou nemen. Mensen gebruiken graag de zondebok van Satan. We willen op zoek gaan naar een oplossing of een antwoord, en aangezien geestelijke gezondheid moeilijk te begrijpen is, kunnen we gewoon naar Satan wijzen – vooral in dit specifieke geval omdat de man een heleboel gezichtstatoeages had.'

Echte satanisten, legde Bradley uit, leggen de nadruk op 'empathie en mededogen'. We streven naar gerechtigheid, zoeken naar kennis en gebruiken wetenschap om onze overtuigingen te sturen, en niet andersom. Algemene verlichtingswaarden. En vriendelijkheid.'

'Wij zijn niet-theïstisch,' vervolgde ze. 'We geloven niet eens in Satan, we gebruiken Satan als metafoor... Ons derde principe is dat iemands lichaam onschendbaar is, alleen onderworpen aan iemands wil. We zullen dus nooit iemands lichamelijke autonomie schenden. Ik wil gewoon dat mensen dat begrijpen.'

De mysterieuze dood van Algarad

Algarad moest dagen voor de rechtbank verschijnen voordat de politie zou zeggen dat hij op 28 oktober 2015 een einde aan het leven maakte in wat een schijnbare zelfmoord werd genoemd, bijna precies een jaar na de ontdekking van de lichamen in zijn huis. Hij werd die dag bewusteloos aangetroffen met een wond aan zijn arm in zijn gevangeniscel. volgens het Winston-Salem Journal .

De specifieke omstandigheden van zijn dood blijven mysterieus, waarbij de politie aanzienlijke hoeveelheden informatie voor het publiek achterhoudt, waaronder hoe hij precies stierf, details over de wond, of er wapens in zijn cel waren, of hij onder zelfmoordwacht stond, of dat hij zelfmoord had gepleegd. had ooit eerder een zelfmoordpoging gedaan. Sommige mensen die in 'The Devil You Know' werden geïnterviewd, waren er niet helemaal zeker van of de situatie in werkelijkheid überhaupt zelfmoord was.

'Als het om [de zelfmoord] gaat, zal ik nooit de feiten over die dingen te weten komen', zei Gillespie. 'Het had in ieder geval niet mogen gebeuren. Welke scherpe voorwerpen er ook werden gebruikt... het feit is dat deze man stierf en dat er zo'n vage persconferentie over was, het is beangstigend. Dat is voor mij de echte gruwel.'

Ondanks zijn weerzinwekkende gedrag weigert Gillespie Algarad als een slecht persoon te veroordelen.

'Ik geloof dat er slechte dingen zijn in deze wereld', zei ze. 'Ik geloof in – ik zou niet moeten zeggen de goedheid in mensen, maar het vermogen tot goedheid in alle mensen. Ik denk dat wanneer iemand iets doet dat zo verschrikkelijk verkeerd en gruwelijk is, dat betekent dat we onze angsten moeten overwinnen en de tragedie moeten zien die het is. De tragedie is dat we er niet in zijn geslaagd een omgeving voor deze persoon te creëren waarin ze hun eigen goedheid konden uiten.'

'Natuurlijk hebben Pazuzu en Amber deze mensen daadwerkelijk doodgeschoten, maar er waren veel punten waarop iemand had kunnen bemiddelen. Wij als gemeenschap hebben dat een beetje verprutst', besluit Gillespie. 'We moeten dat vreemde jongetje wat meer in de gaten houden, of misschien moeten we onze politie wat meer ter verantwoording roepen.'

Het Algarad-huis is inmiddels gesloopt, volgens Tribune Media Wire .